BLOG DE EDUCACIÓN FÍSICA DE 3º Y 4º


lunes, 27 de enero de 2014

A BRUXA DE BRAÑAVARA

Xa tamos recoyendo frutos colas primeiras pezquisas, Miguel Ángel de 2º ESO apúrrenos esto:



"Amparo, A Bruxa de Brañavara, foi das elexidas pa bautizar con úa estola moura. Cada dez anos bautízase un neno ou úa nena pa ser bruxa y tocóuye a ella. Amparo nun sabía qu´era  bruxa hasta el día que morréu súa madre, posto que puido contactar cos mortos.  

Amparo andaba de noite cua vela normal y corrente nel medio da tempestá. Al salir de misa, Amparo taba todos os Domingos na porta da escola pa decirye  a os nenos qu´eran amigos d´ella, as misas que tían que dar por difunto de tal. Todos os Llúis baxaba al mercao a Bual, unde recibía regalos da xente que ye iba consultar, peró nun cobraba nada. Salía de Bual de noite, subía pol camín del monte qu´iba a Penouta y de Penouta  toda a serra hasta el Santín, ehí coyía el camín qu´iba a Brañavara, qu´era unde vivía cuas súas oveyas. Tía úa secretaria pa escribir posto que nun sabía fello. 

Información recoyida por Miguel Ángel Suárez García d´úa vecía, Ondolina Combarro que foi de Bual. 

ÚA BRUXA EN BRAÑAVARA

Este é el documental feito sobre Amparo López "A Bruxa de Brañavara", úa muyer qu´inda hoi sigue dando muito que falar.



Despós de vello, tamos recopilando información de xente que conocéu ou supo cousa d´ella. Aquí temos a Fredo de Carbexe falando d´Amparo. 

martes, 7 de enero de 2014

¡IMAXINACIÓN AL PODER!


Esta é úa  búa mostra del muito saber que tenen los nenos na escola. Neste caso, Andrés alumno de 3º, inventóuse este conto ¡qué vos preste tanto como a mín!

sábado, 4 de enero de 2014

EL SAMARTÍN

É la época del ano na que se fai la matanza  los gochos. Chámase d´este xeito, porque coincide semana enriba, semana embaxo, cola festividá d´este santo. En muitos llugares  d´Asturias, el Samartín sigue tendo arraigo, polo que resulta úa actividá ben chamadeira ya motivante pal alumnao. É por ello que nas tres escolas que forman el CRA de Villayón: Concernosu, Villayón ya Busmente,tuvemos trabayándola  nas últimas semanas.  



Partindo d´esperiencias previas de los nenos (muitas ya variadas), fíxose úa pequena introducción: ¿en qué consistía?  ¿cóndo se fía? ¿quén participaba? ya tamén víuse algún  refrán  como “A todo gochín ye chega el sou Samartín”.


Úa vez centrao el tema, chegóu el momento d´aprender las partes del gocho: uños, focico, llombo, oreya… ya tamén los alimentos que se fain con ellas: xamón, chourizos, llacón… puéndolos sobre dibuxos en papel ya murales.



P´acabar buscamos colos ordenadores imáxenes de platos típicos asturianos feitos a partir del gocho: chosco con patacas, llacón asao, picadiyo,  caldo de rabizas… ¡todos pa chuparse los didos!